Vereniging Genderdiversiteit -- In LiquidatieGeplaatst op door Evelien
De Ledenvergadering van 7 mei 2022 heeft helaas moeten besluiten onze vereniging op te heffen met ingang van maandag 9 mei.
Het besluit
Van de 13 aanwezige leden hebben 10 leden voor de opheffing gestemd (drie leden hebben zich van stemming onthouden).
Het resultaat van de stemming is dus: De vereniging is per maandag, 9 mei 2022 opgeheven.
Het bestuur wordt/blijft de vereffenaar van de vereniging. De bestuurders zijn dan geen bestuurders meer, alleen nog vereffenaars.
Batig saldo
Na betaling van de kosten, die bij de vereffening nog ontstaan en de kosten van de handhaving van een afgeslankte website zal het resterende vermogen van de vereniging als volgt worden verdeeld:
50 % van het vermogen aan IHLIA (met eis om Transformaties voor het publiek te ontsluiten – en dan vooral de meest relevante artikelen)
50 % van het vermogen aan Bob-Angelo-Fonds (met de bepaling dat het geld voor “Activiteiten die gericht zijn op het faciliteren van ontmoeting voor en door transgender personen” is)
Van de 13 aanwezige leden hebben 10 leden voor dit voorstel gestemd en drie zich van stemming onthouden.
Website
Dit alles betekent ook dat binnen afzienbare tijd alle nuttige informatie van de website zal verdwijnen. De site zal niet meteen uit de lucht zal gaan, maar er zal erg weinig meer op staan. Als je nog dingen wilt doen op het besloten gedeelte van de site, bijvoorbeeld Transformaties downloaden, dan is het aan te raden om dat zo snel mogelijk te doen.
Vereniging Genderdiversiteit -- In LiquidatieGeplaatst op door Rieneke
Vijftig jaar eerder
De oprichting van de LKG T&T vond drie maanden later plaats dan het eerste radio-interview over travestie en transseksualiteit door Jan Brusse vanuit Parijs: “HIER PARIJS, HIER JAN BRUSSE”. Hij interviewt, op 6 juni 1971. de “gelegenheids-” travestiet Carla Hassener (zij vindt het een rol) en de transseksuele artieste Romy Haag. Na dit interview duurt het nog een klein jaar voordat travestie en transseksualiteit vaker op de agenda staan (kranten en tijdschriften niet meegerekend). Op 29 mei 1972 volgt de NOS met de radio documentaire, bij Beeld en Geluid (B&G) als volgt omschreven:
“ONDERWERP: TRAVESTIETEN EN TRANSSEKSUELEN“
“Documentaire over de transvestiet. Gesprekken met medewerkers van de travestieclub ‘Madame Arthur’ in Amsterdam en met – meest getrouwde – mannen die zich als vrouw verkleden of vrouw willen worden. Zij spreken over de ontdekking van hun seksuele geaardheid; de sensatie; het taboe en het onbegrip bij de omgeving en bij artsen.
Commentaar door professor Van Emde Boas die o.a. de verschillen uitlegt tussen de ’transvestist’ en de ’transseksist’. Tevens komen aan het woord: sociaal-psycholoog Anton Verschoor die travestieten begeleidt, en (´hun´) echtgenotes.”
Alice bij Sonja
Pas in 1984 brengt Sonja Barend voor een groter publiek, in SONJA OP ZATERDAG, travestie onder de aandacht. Zaterdagavond 29 december werd gedenkwaardig. In de beschrijving (B&G) staat: “Interview van Sonja met travestiet “Alice” aan tafel en drie andere travestieten op de tribune, over de drijfveren, waarom de behoefte tot verkleden, problemen met vrouw, kinderen en werk, het gelovig zijn wordt als extra belasting ervaren, verschil tussen travestie en transseksualiteit.”
Tendens: travestiet voelt zich gediscrimineerd en vraagt om meer begrip
Alice in nowhere land
Het publiek reageerde min of meer geschokt op het onderwerp: “Dat dergelijk onnatuurlijk gedrag kon bestaan!” Voor “Alice” zou deze avond grotere gevolgen hebben. Ze vertelde dat als ze het zou wagen om op tv te verschijnen haar vrouw direct van haar zou scheiden. Hoe het verder ging met Alice is onbekend.
Een warrige toekomst
Dit en meer bedacht ik bij het (her-)lezen van het voornemen om de vereniging op te heffen. Eerder schreef ik al dat te begrijpen. De aanwas van jongeren is te verwaarlozen (vanwege alternatieven) en van mensen zoals ik (71 jaar) kun je moeilijk verwachten dat ze dat gat opvullen. Tegelijkertijd schrijft Evelien (terecht): “De afgelopen twee jaar zijn transgender personen er behoorlijk bekaaid vanaf gekomen. In het hele land zijn T&T-avonden niet doorgegaan vanwege de lockdowns. En dat waren nou juist altijd de plaatsen, waar mensen die in de knoop zitten met hun genderidentiteit steun en verbondenheid konden vinden.” Hoe moeten we met dit alles verder?
Een zorgelijke toekomst
Dat gehouden tegen de recente geschiedenis geeft de opmerking van Evelien nog meer reden tot zorg. Voor travestieten is er in vijftig jaar weinig veranderd. De Online wereld lijkt nog hun enige uitlaatklep. Een constatering die niet vrolijk stemt. Feit is ook dat in de LHBTIQA+ familie de T-leden vooral lijken te bestaan uit (dan wel worden voorgesteld als) transmannen en -vrouwen (al dan niet met ´zg.´ homofiel profiel). Terwijl die over het geheel genomen (voor zover ik weet) een minderheid vormen. Niet dat ik me daar als een soort van travestie-activist tegen wil afzetten, maar het voelt desondanks vervelend.
Dat laatste heb ik ook bij de alternatieven voor Transformatie. Het Continuüm had al mijn sympathie. Trans magazine ken ik nog niet goed genoeg, maar de eerste blik vind ik lastig. De overige organisaties zijn, wat mij betreft, teveel bezig met (zichzelf en) de emancipatie van de trans mannen en vrouwen en zeker niet met die van alle Transgenders. Die tweedeling is behoorlijk hardnekkig en dat verdriet mij, zeker als je de feiten laat spreken. Dus, te weinig bestaansreden? Zeker niet, ik zou alleen niet weten hoe.
Vereniging Genderdiversiteit -- In LiquidatieGeplaatst op door Evelien
Vanavond op NPO2: De Kennis van Nu over de maatschappelijke druk om te kiezen tussen man of vrouw zijn: De gendercode.
Een maatschappelijk probleem
Bij de geboorte is het meteen duidelijk, je bent òf een jongetje, òf een meisje. En daar worden meteen allerlei conclusies aan verbonden, wat je interesses zullen zijn, welke kleren je waarschijnlijk gaat dragen, wat voor beroep je zal hebben. Maar wat nu als die genderrol echt niet bij je past en je daar een diep gevoel van onbehagen bij hebt? Volgens hoogleraar gendergeschiedenis Geertje Mak hebben we daar in onze maatschappij maar één echte oplossing voor, en dat is een geslachtsveranderende operatie. “Maar het is een maatschappelijk probleem, geen individueel probleem,” zo zegt Mak.
Bij de geboorte is het meteen duidelijk, je bent òf een jongetje, òf een meisje. Maar wat nu als die genderrol echt niet bij je past en je daar een diep ongelukkig gevoel bij hebt? Is een geslachtsveranderende operatie dan de enige oplossing? Om 22:30 op @NPO2 // #DKVN#Genderpic.twitter.com/1ou7vDhM0A
In De Kennis van Nu gaan presentatoren Elisabeth van Nimwegen, Dirk de Bekker en Lieven Scheire op onderzoek uit in de wetenschappelijke wereld. Zij nemen de kijker mee naar de nieuwste wetenschappelijke inzichten en ontdekkingen. Hoe beïnvloeden die ons leven?
Mozaïek
De Israëlische neurowetenschapper Daphna Joel legt uit dat het concept van het bestaan van een specifiek mannenbrein en een specifiek vrouwenbrein echt verouderd is: “We zien een heel groot mozaïek aan verschillende herseneigenschappen.”
Maar die diversiteit is volgens haar te weinig terug te zien in de genderrollen in onze maatschappij, die heel binair verdeeld is in man of vrouw.
Geslacht: Ligt eraan
In het programma komen ook mensen die niet in het éne en ook niet in het ándere genderhokje passen zelf aan het woord.
“Ik zit er tussenin, en dat is zo zichtbaar, en dat voelt niet prettig. Ik heb het gevoel dat de maatschappij een keus van me verwacht… man òf vrouw. Daar tussen zit niks.”
De pijn van het moeten kiezen, in ‘De gendercode’, De Kennis van Nu, woensdag 22 april om 22.30 uur bij de NTR op NPO 2.
