Het maakt niet uit
“Ik ben wie ik ben, en jij mag dat ook.”
Zo simpel kan het zijn. Alles waar wij al tientallen jaren strijd voor voeren, zei de veertienjarige Frédérique in één zin. Blijkbaar klopt het dus, dat jongeren tegenwoordig veel minder ingewikkeld over gender en seksualiteit denken dan vroeger. Je zou bijna gaan denken dat ons werk klaar is en dat we aan andere dingen kunnen gaan werken.
Bijna wel ja. Maar helaas werden die wijze woorden van Frédérique niet zo best ontvangen. De jongens die haar hadden gevraagd of ze een jongen of een meisje was, waren niet tevreden met haar antwoord dat dat niet uitmaakte. En dat zij respect toonde voor haar belagers, hoorden ze al niet eens meer. Ze gaven haar een pak slaag!
Ook dát waren jongeren. Blijkbaar is de boodschap toch nog niet bij iedereen doorgedrongen. En als je om je heen kijkt in de wereld, zie je op veel plaatsen dat we niet vooruit, maar achteruit gaan. Neem nou Hongarije, waar een wet is uitgevaardigd tegen het geven van voorlichting aan jongeren. Terwijl die voorlichting juist zo belangrijk is voor een gezonde ontwikkeling van alle jongeren. Niet alleen de LHBTIQ+ – jongeren, maar alle jongeren hebben belang bij eerlijke informatie in de tijd dat ze zichzelf aan het ontdekken zijn.
Waarom is dat toch? Waarom wordt er gediscrimeneerd en staan sommige mensen zo afwijzend tegenover alles wat “anders” is? Vaak is het ze om iets anders te doen: als je je afzet tegen een minderheid, toon je aan dat jij in elk geval niet afwijkend bent, in elk geval niet op dezelfde manier. Dat kan je politieke winst opleveren, als dictator in een land, of als aanvoerder van een groep tuig van de straat. Heel beangstigend dat mensen zichzelf omhoog willen zetten, door anderen naar beneden te halen.
“Ik ben wie ik ben, en jij mag dat ook.” Het kan niet vaak genoeg gezegd worden!
Alles hangt samen met opvoeding en correct onderwijs, door wie en waar dan ook. Maar zolang we mensen als Arie Slob in de Tweede Kamer hebben zitten, zie ik daarin nog weinig veranderen.
Sommige volwassenen dienen ook nog steeds beter te worden voorgelicht. zoals mijn bovenbuurman, die mij eerst uitschold voor k.k. homo, flikker. Maar, nadat ik hem schreef dat ik niet op mannen val, en ik hem bedankte voor zijn (negatieve) aandacht op mij, nadat ik hem te kennen heb gegeven hoe het bij mij zit en hij mij één keer gezien had als vrouw (ik sta ingeschreven bij het VU, i.v.m. gender dysforie). Bij de Pride van vorig jaar, had ik de regenboogvlag voor mijn keukenraam gehangen. Een paar weken terug begon hij daar ook over, dat ik mensen hier niet mee lastig moet vallen, dat ik psychologische hulp moet aanvragen, wat ik al lang had gedaan en thans weet ik wat ik er mee moet doen en dat ik onder een trein moet gaan lopen. Div. keren met Roze op blauw gesproken en de woningstichting. Dan nog te bedenken, dat mijn naaste buurvrouw haar dochter biseksueel is. Hoe mooi zou het zijn om samen de vlag te tonen. 🙂
Transgender mensen zijn het denken in hokjes voorbij luid de titel; maar klopt dit wel? Ik ben geboren als man maar mijn overwegende genderexpresie en identiteit is vrouw en zo wil ik ook graag gezien, behandeld en aangesproken worden. En ik heb er veel voorover om dit te realiseren omdat ik me daarbij het gelukkigstvoel en zij zich voortdurend aan mij opdringt. En wat te denken van de medemens die zich non binair voelt en zich te kort gedaan voelt als die/hen ondanks de onduidelijke genderexpresie als hij of zij wordt aangesproken. Kortom er is een hokje bijgekomen. We kunnen waarschijnlijk wel stellen dat de meeste TG mensen ieders keuze respecteren of het nu gaat om genderidentiteit of sexuele identiteit. Maar is het vanuit een CIS perspectief vreemd als je een onbekende een genderlabel meegeeft als je enkel de genderexpresie ziet. Nee, het lijkt mij. Dat is te verwachten in elke samenleving al zullen de identiteitskenmerken verschillen. Ik vind het ook niet erg, als het maar niet tot een waardeoordeel leidt. En dat laatste gebeurt helaas maar al te vaak en wordt in een aantal (dictatoriale) landen zelfs door de overheid of door religieuze organisaties gesanctioneerd. Dus plaats mij in het hokje vrouw maar oordeel niet over me.